ŚRODA IV TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 12, 24 – 13, 5a)
Misja Pawła i Barnaby
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Słowo Pańskie szerzyło się i rosło. Barnaba i Szaweł, wypełniwszy swoje zadania, powrócili z Jeruzalem, zabierając z sobą Jana, zwanego Markiem.
W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». Wtedy, odprawiwszy post i modlitwę oraz nałożywszy na nich ręce, wyprawili ich.
A oni, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 67, 2-3. 4-5. 6 i 8)
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Albo: Alleluja.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 8, 12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 12, 44-50)
Przyszedłem, aby świat zbawić
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał.
Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby nikt, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś słyszy słowa moje, ale ich nie zachowuje, to Ja go nie potępię. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić.
Kto Mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które wygłosiłem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ojciec, który Mnie posłał, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 12, 24 – 13, 5a)
Misja Pawła i Barnaby
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Słowo Pańskie szerzyło się i rosło. Barnaba i Szaweł, wypełniwszy swoje zadania, powrócili z Jeruzalem, zabierając z sobą Jana, zwanego Markiem.
W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». Wtedy, odprawiwszy post i modlitwę oraz nałożywszy na nich ręce, wyprawili ich.
A oni, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 67, 2-3. 4-5. 6 i 8)
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Albo: Alleluja.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 8, 12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem światłością świata,
kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 12, 44-50)
Przyszedłem, aby świat zbawić
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał.
Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby nikt, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś słyszy słowa moje, ale ich nie zachowuje, to Ja go nie potępię. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić.
Kto Mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które wygłosiłem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ojciec, który Mnie posłał, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Mieć udział w życiu wiecznym
Dzisiejszy fragment Ewangelii pochodzi z zakończenia pierwszej części Ewangelii według św. Jana, zwanej księgą znaków (rozdziały 1 – 12). Ta część opisuje publiczną działalność Jezusa, w tym znaki, których dokonywał, potwierdzając słowo, jakie głosił. Rozdział 13 rozpoczyna opis ostatniej wieczerzy, po którym przedstawiony jest proces Jezusa, Jego skazanie na śmierć i zmartwychwstanie. Ten kontekst jest ważny. Tuż przed tym, zanim wejdzie na drogę męki i krzyża, Jezus mówi ponownie o wierze, o jej znaczeniu. Jest ona kluczem do zrozumienia tego, co ma nastąpić, i jest warunkiem uniknięcia sądu. Jest także drogą w świetle. Już od Prologu Ewangelii słowa „światło” i „życie” są synonimami. Kto wierzy w Jezusa, ma dostęp do Ojca i Syna, ma dostęp do światła objawienia, jakie przynosi Jezus, i wchodzi do życia, gdyż nie podlega sądowi. Jego udziałem jest życie wieczne.
Panie Jezu, wierzę w Ciebie, wierzę Tobie, zawierzam Tobie całe moje życie. Od Ciebie pochodzi światło prawdy, które jest drogą do życia wiecznego. Proszę Cię, prowadź mnie do siebie, abym mógł się radować Tobą na wieki. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Mieć udział w życiu wiecznym
Dzisiejszy fragment Ewangelii pochodzi z zakończenia pierwszej części Ewangelii według św. Jana, zwanej księgą znaków (rozdziały 1 – 12). Ta część opisuje publiczną działalność Jezusa, w tym znaki, których dokonywał, potwierdzając słowo, jakie głosił. Rozdział 13 rozpoczyna opis ostatniej wieczerzy, po którym przedstawiony jest proces Jezusa, Jego skazanie na śmierć i zmartwychwstanie. Ten kontekst jest ważny. Tuż przed tym, zanim wejdzie na drogę męki i krzyża, Jezus mówi ponownie o wierze, o jej znaczeniu. Jest ona kluczem do zrozumienia tego, co ma nastąpić, i jest warunkiem uniknięcia sądu. Jest także drogą w świetle. Już od Prologu Ewangelii słowa „światło” i „życie” są synonimami. Kto wierzy w Jezusa, ma dostęp do Ojca i Syna, ma dostęp do światła objawienia, jakie przynosi Jezus, i wchodzi do życia, gdyż nie podlega sądowi. Jego udziałem jest życie wieczne.
Panie Jezu, wierzę w Ciebie, wierzę Tobie, zawierzam Tobie całe moje życie. Od Ciebie pochodzi światło prawdy, które jest drogą do życia wiecznego. Proszę Cię, prowadź mnie do siebie, abym mógł się radować Tobą na wieki. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła