Wakacje z Kromką - Przypowieść o siewcy

Strona główna Aktualności Wakacje z Kromką - Przypowieść o siewcy
Wakacje z Kromką - Przypowieść o siewcy


XV NIEDZIELA ZWYKŁA

 

Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: „Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha”.

 

Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: „Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich?” On im odpowiedział: „Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: «Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie zrozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił». Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę powiadani wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

 

Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsca skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny”.

 

*

 

Każdy z nas powołany jest do tego aby przynieść plon stokrotny, sześćdziesięciokrotny lub trzydziestokrotny. Aby tego dokonać trzeba zaplanować pracę, co w języku wiary oznacza – trzeba codziennie odprawiać rachunek sumienia, który nie będzie jednak tylko rozliczeniem przepisów, ale refleksją nad moją relacją z Bogiem. Dobrze odprawiony rachunek sumienia w połączeniu z postawą wdzięczności wobec Boga i ludzi – to doskonała gleba dla Słowa Bożego.

 

 

 

Jako chrześcijanie nie tylko mamy dbać o to by Boże Słowo wydało w nas owoc – choć to jest nasze najważniejsze zadanie. Mamy także ze swoją radykalnością poszukiwania najwyższych wartości być solą nadającą potrawie smak. Mamy rodzić w ludziach pytanie dlaczego jego życie jest takie dobre, kto za tym stoi. Z Bożą pomocą jesteśmy w stanie zapobiec wysiewowi chwastu, ale także możemy siać ziarno miłości i pokoju.