SOBOTA II TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 1, 1-4. 11-12. 19. 23-27)
Śmierć Saula i Jonatana
Czytanie z Drugiej Księgi Samuela
W owym czasie:
Po zwycięstwie nad Amalekitami wrócił Dawid i zatrzymał się przez dwa dni w Siklag. Trzeciego dnia przybył jakiś człowiek z obozu, z otoczenia Saula. Odzienie miał podarte, a głowę posypaną ziemią. Podszedłszy do Dawida, padł na ziemię i oddał mu pokłon. Dawid zapytał go: «Skąd przybywasz?» Odpowiedział mu: «Ocalałem z izraelskiego obozu». Rzekł do niego Dawid: «Opowiedz mi, proszę, co się tam stało?» Opowiedział więc, że ludzie uciekli z pola walki, wielu z ludzi zginęło, i że ponieśli śmierć również Saul i jego syn, Jonatan.
Dawid, schwyciwszy swe szaty, rozdarł je. Tak też uczynili wszyscy mężowie, którzy z nim byli. Potem lamentowali i płakali, i pościli aż do wieczora z tego powodu, że padł od miecza Saul, a także syn jego, Jonatan, i z powodu ludu Pańskiego i domu Izraela. I powiedział Dawid:
«O Izraelu, twa chwała na wyżynach twoich leży pobita. Jakże padli bohaterowie? Saul i Jonatan, kochani i pełni uroku, za życia i w śmierci nie są rozdzieleni. Byli oni bystrzejsi od orłów, dzielniejsi od lwów. O, płaczcie nad Saulem, córki izraelskie: On was ubierał w prześliczne szkarłaty, złotymi ozdobami upiększał stroje. Jakże zginąć mogli waleczni, wśród boju Jonatan przebity śmiertelnie? Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie. Tak bardzo byłeś mi drogi! Więcej ceniłem twą miłość niżeli miłość kobiet. Jakże padli bohaterowie? Jakże przepadły wojenne oręża?»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 80 (79), 2 i 3b. 5-7)
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który jak trzodę prowadzisz ród Józefa.
Ty, który zasiadasz nad cherubami! *
Wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą.
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz *
pomimo modłów Twojego ludu?
Nakarmiłeś go chlebem płaczu, obficie napoiłeś łzami. †
Uczyniłeś nas przyczyną zwady sąsiadów, *
a wrogowie nasi z nas szydzą.
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Dz 16, 14b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otwórz, Panie, nasze serca,
abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 3, 20-21)
Rodzina niepokoi się o Jezusa
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 1, 1-4. 11-12. 19. 23-27)
Śmierć Saula i Jonatana
Czytanie z Drugiej Księgi Samuela
W owym czasie:
Po zwycięstwie nad Amalekitami wrócił Dawid i zatrzymał się przez dwa dni w Siklag. Trzeciego dnia przybył jakiś człowiek z obozu, z otoczenia Saula. Odzienie miał podarte, a głowę posypaną ziemią. Podszedłszy do Dawida, padł na ziemię i oddał mu pokłon. Dawid zapytał go: «Skąd przybywasz?» Odpowiedział mu: «Ocalałem z izraelskiego obozu». Rzekł do niego Dawid: «Opowiedz mi, proszę, co się tam stało?» Opowiedział więc, że ludzie uciekli z pola walki, wielu z ludzi zginęło, i że ponieśli śmierć również Saul i jego syn, Jonatan.
Dawid, schwyciwszy swe szaty, rozdarł je. Tak też uczynili wszyscy mężowie, którzy z nim byli. Potem lamentowali i płakali, i pościli aż do wieczora z tego powodu, że padł od miecza Saul, a także syn jego, Jonatan, i z powodu ludu Pańskiego i domu Izraela. I powiedział Dawid:
«O Izraelu, twa chwała na wyżynach twoich leży pobita. Jakże padli bohaterowie? Saul i Jonatan, kochani i pełni uroku, za życia i w śmierci nie są rozdzieleni. Byli oni bystrzejsi od orłów, dzielniejsi od lwów. O, płaczcie nad Saulem, córki izraelskie: On was ubierał w prześliczne szkarłaty, złotymi ozdobami upiększał stroje. Jakże zginąć mogli waleczni, wśród boju Jonatan przebity śmiertelnie? Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie. Tak bardzo byłeś mi drogi! Więcej ceniłem twą miłość niżeli miłość kobiet. Jakże padli bohaterowie? Jakże przepadły wojenne oręża?»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 80 (79), 2 i 3b. 5-7)
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który jak trzodę prowadzisz ród Józefa.
Ty, który zasiadasz nad cherubami! *
Wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą.
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz *
pomimo modłów Twojego ludu?
Nakarmiłeś go chlebem płaczu, obficie napoiłeś łzami. †
Uczyniłeś nas przyczyną zwady sąsiadów, *
a wrogowie nasi z nas szydzą.
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Dz 16, 14b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otwórz, Panie, nasze serca,
abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 3, 20-21)
Rodzina niepokoi się o Jezusa
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Gest miłości Boga do człowieka
Oto w ewangelicznym opisie zdarzeń zbawczych ze wzruszeniem czytamy opis pewnego – pozornie nieistotnego – szczegółu, który ujawnia nam kolejny aspekt miłości Boga do człowieka. Jezus, umęczony działalnością publiczną, próbuje schronić się w domu, w którym ma nadzieję spożyć odrobinę chleba. Zmęczenie i głód – czyż nie to charakteryzuje przeciętnego człowieka XXI wieku? Czy nie o tym myślimy, gdy wracamy do domu po długim i wykańczającym dniu? Czy nie to jest powodem tylu frustracji, konfliktów i zawodów. Podstawowe potrzeby człowieka muszą zostać zaspokojone – inaczej nie ma szans na normalne funkcjonowanie. Szczególnie trudne wydaje się to, że umęczonego i głodnego Jezusa atakują dodatkowo ci, od których miał prawo oczekiwać jedynie akceptacji i wsparcia – członkowie rodziny. Jakiż jest do nas podobny i przed jakże podobnymi do naszych staje dylematami.
Panie Jezu, Ty w heroicznym geście miłości zdecydowałeś się być podobny do każdego człowieka we wszystkim oprócz grzechu. Wyznaję w Tobie człowieka – głodnego i zmęczonego, i Boga – kochającego i ofiarnego. Ucz mnie takiej miłości. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022
o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Gest miłości Boga do człowieka
Oto w ewangelicznym opisie zdarzeń zbawczych ze wzruszeniem czytamy opis pewnego – pozornie nieistotnego – szczegółu, który ujawnia nam kolejny aspekt miłości Boga do człowieka. Jezus, umęczony działalnością publiczną, próbuje schronić się w domu, w którym ma nadzieję spożyć odrobinę chleba. Zmęczenie i głód – czyż nie to charakteryzuje przeciętnego człowieka XXI wieku? Czy nie o tym myślimy, gdy wracamy do domu po długim i wykańczającym dniu? Czy nie to jest powodem tylu frustracji, konfliktów i zawodów. Podstawowe potrzeby człowieka muszą zostać zaspokojone – inaczej nie ma szans na normalne funkcjonowanie. Szczególnie trudne wydaje się to, że umęczonego i głodnego Jezusa atakują dodatkowo ci, od których miał prawo oczekiwać jedynie akceptacji i wsparcia – członkowie rodziny. Jakiż jest do nas podobny i przed jakże podobnymi do naszych staje dylematami.
Panie Jezu, Ty w heroicznym geście miłości zdecydowałeś się być podobny do każdego człowieka we wszystkim oprócz grzechu. Wyznaję w Tobie człowieka – głodnego i zmęczonego, i Boga – kochającego i ofiarnego. Ucz mnie takiej miłości. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła