PIERWSZY PRZEŁOŻONY INSTYTUTU ŚWIĘTEJ RODZINY

(w latach 1972-1997)

Stefano Lamera urodził się 26 grudnia 1912 r. w Bariano (Bergamo) we Włoszech. Zmarł 1 czerwca 1997 roku. W 1923 roku, w wieku zaledwie 11 lat, wstąpił do Towarzystwa Świętego Pawła w Albie, kiedy zgromadzenie, założone przez ks. Jakuba Alberionego w 1914 r., było jeszcze na początku swojej drogi. Po zakończeniu pierwszych lat formacji w Albie, 6 stycznia 1931 roku złożył pierwszą profesję zakonną, a 15 sierpnia 1934 roku śluby wieczyste. Święcenia kapłańskie otrzymał również w Albie 18 grudnia 1937 roku. W czasie formacji udzielał się apostolsko, pracując w drukarni oraz przygotowując od strony redakcyjnej teksty do druku.

Najważniejszym jednak polem jego posługi apostolskiej w młodości była formacja, której oddał się z zapałem podczas pierwszych lat kapłaństwa. W latach 1937-1946 był odpowiedzialny za formację kleryków; uczył również gimnazjalistów historii powszechnej i literatury.

W 1946 r. ks. Jakub Alberione mianował go przełożonym domu w Genui. Tam ks. Lamera rozpoczął współpracę z tygodnikiem Famiglia Cristiana, będąc odpowiedzialnym za rubrykę Ojciec Atanazy odpowiada. Czynił to przez 10 lat, odpowiadając na pytania czytelników. W przygotowanych odpowiedziach poruszał problemy zarówno życia małżeńskiego, jak i rodzinnego, starając się ukazać małżonkom i rodzicom piękno i świętość ich powołania.

W roku 1948 ks. Alberione posłał ks. Lamerę do Albano Laziale, wyznaczając mu obowiązek pracy redakcyjnej, do której przejawiał wyjątkowe predyspozycje. Następnie w 1955 roku Założyciel mianował go postulatorem przy Kongregacji ds. Świętych. Po śmierci ks. Alberionego dołożył wielu starań, aby wynieść go na ołtarze. Najpierw jednak Kościół beatyfikował jednego z pierwszych paulistów – ks. Tymoteusza Giaccardo (22 października 1989 roku). Kilka lat po śmierci ks. Lamery Kościół, w osobie Jana Pawła II, 23 kwietnia 2003 roku ogłosił błogosławionym również Założyciela Towarzystwa Świętego Pawła.

W 1956 roku ks. Stefano Lamera pełnił obowiązki przełożonego w Rzymie przy via Alesandro Severo, a potem przy wspólnocie San Paolo Film przy via Portuense. W 1965 roku Założyciel powierzył mu prowadzenie pierwszych członków Instytutu Jezusa Kapłana. W 1972 roku, w kilka miesięcy po śmierci ks. Alberionego, z woli ówczesnego przełożonego generalnego – ks. Luigiego Zanoniego, ks. Lamera został mianowany odpowiedzialnym również za Instytut Świętej Rodziny. Kierował nim przez 25 lat, aż do swej śmierci w 1997 roku, wiernie interpretując charyzmat Założyciela oraz posługując z wielkim oddaniem małżonkom z Instytutu na drodze świętości i działalności apostolskiej.

Pierwszym wymiernym owocem pracy ks. Lamery na rzecz urzeczywistnienia w Kościele charyzmatu Założyciela były śluby wieczyste w Instytucie Świętej Rodziny, złożone przez pierwszych członków 2 listopada 1978 roku w Rzymie. Kolejnym, decydującym momentem stało się zatwierdzenie Statutu  Instytutu Świętej Rodziny przez Świętą Kongregację ds. Zakonów i Instytutów Świeckich z datą 19 czerwca w 1982 roku, najpierw na okres 10 lat, a w 1992 roku na stałe.

Ksiądz Lamera, by móc formować duchowo małżonków, nie tylko starał się dotrzeć do nich osobiście podczas dni skupienia czy prowadzonych rekolekcji, ale kierował również do nich co miesiąc artykuły, które publikował na łamach wewnętrznych pism Instytutu Świętej Rodziny: Gesu Maestro, Pastor Bonus czy Santa Famiglia. Dzielił się z małżonkami całym bogactwem swojego życia duchowego oraz ukazywał im piękno ich specyficznego powołania i misji apostolskiej. W ten sposób starał się zachęcić ich do coraz większej gorliwości zarówno w trosce o swoje uświęcenie, jak też o zbawienie wszystkich ludzi.

Posłuchaj żywiołowego ks. Lamery, Włocha z krwi i kości…
(nagranie w języku włoskim)

POWRÓT