Czytania

Strona główna Czytania

SOBOTA I TYGODNIA ADWENTU


PIERWSZE CZYTANIE (Iz 30, 19-21. 23-26)

Bóg zlituje się nad swoim ludem

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Tak mówi Pan Bóg, Święty Izraela: Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci.
Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, a oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: «To jest droga, idźcie nią!», jeśli chciałbyś iść na prawo lub na lewo.
On ześle deszcz na zboże, którym obsiejesz rolę, a pokarm z plonów ziemi będzie soczysty i pożywny. Twoje trzody będą się pasły w owym dniu na rozległych łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została starannie przewiana.
Dojdzie do tego, że na każdej wysokiej górze i na każdym wyniosłym pagórku będą strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy padną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca będzie siedmiokrotne, jak światło siedmiu dni, w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 147, 1-2, 3-4, 5-6)

Refren: Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu.
Albo: Alleluja.

Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu, *
słodko jest Go wysławiać.
Pan buduje Jeruzalem, *
gromadzi rozproszonych z Izraela.

Refren: Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu.

On leczy złamanych na duchu *
i przewiązuje ich rany.
On liczy wszystkie gwiazdy *
i każdej imię nadaje.

Refren: Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu.

Nasz Pan jest wielki i potężny, *
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych, *
karki grzeszników zgina do ziemi.

Refren: Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą,
Pan naszym królem, On nas zbawi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 9, 35 - 10, 1.5.6-8)

Jezus lituje się nad znękanymi

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza.
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo». Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie słabości.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: «Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie».

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

Potrzeba Dobrej Nowiny

Uczniowie otrzymują taką samą władzę leczenia i egzorcyzmowania, jaką miał Jezus. Jego misja trwa nieustannie. Także dziś Jezus posyła swoich uczniów, aby głosili bliskość Jego królestwa. Mateusz ukazuje, jak Jezusowy nakaz „proście Pana żniwa, aby wysłał robotników” natychmiast przeradza się w posłanie uczniów. Ale czy my dostrzegamy wokół nas potrzebę ewangelizacji? Czy patrząc na nasze otoczenie, znajomych, współpracowników, jesteśmy pewni, że to, czego im potrzeba w pierwszej kolejności, to Dobra Nowina o Jezusie Chrystusie, który jest jedynym Panem? A może my sami nie dostrzegamy, co Bóg dla nas czyni i dlatego brak nam zapału i gorliwości, aby ewangelizować?

Panie, modlitwa o posłanie misjonarzy przeradza się w rozesłanie tych, którzy się modlą. Daj mi więc gotowość głoszenia Dobrej Nowiny o Twoim królestwie, abym nie spychał tego powołania na innych.

www.edycja.plRozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2025

ks. Maciej Warowny
Edycja Świętego Pawła


Zobacz także: