Czytania

Strona główna Czytania

ŚRODA II TYGODNIA ADWENTU


PIERWSZE CZYTANIE (Iz 40, 25-31)

Bóg dodaje mocy zmęczonemu

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

«Z kim moglibyście Mnie porównać, tak żeby Mi dorównał?» – mówi Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? – Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie wymknie.
Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: «Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo moje przez Boga pominięte?». Czy nie wiesz tego? Czy nie słyszałeś? Pan – to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. On daje siłę zmęczonemu i pomnaża moc bezsilnego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się, słabnąc, młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 103, 1-2, 3-4, 8.10)

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.

Błogosław, duszo moja, Pana *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.

On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.

Miłosierny jest Pan i łaskawy *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić,
błogosławieni, którzy są gotowi wyjść Mu na spotkanie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 11, 28-30)

Chrystus pokrzepia utrudzonych

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.

Jezus przemówił tymi słowami: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

Wysiłek dla królestwa niebieskiego

Weźcie na siebie moje jarzmo. Oto słowa, które mogą naprawdę nas przerazić. Jarzmo bowiem kojarzy się z trudem, ciężarem. Może nawet z krzyżem. Zapominamy jednak, że jarzmo nakłada się tylko w sytuacji, gdy do wykonania jest bardzo konkretna praca. Jarzmo nakłada się, gdy trzeba zaorać pole lub na przykład zemleć ziarno na mąkę. O ileż łatwiej jest wykonywać pracę – nawet najtrudniejszą – gdy wiemy, jaki ma sens, jak jest ważna, jaki przyniesie efekt. Jarzmo może być więc słodkie – choć niesie ze sobą trud – wtedy gdy widzimy, iż ów trud ma wielką wartość, że przyniesie konkretny efekt. Nikt nie chce pracować na marne, bez końca, bez sensu. Jezus proponuje pracę, która ma sens najwyższy. Proponuje pracę, która uratuje wiele dusz. W tej perspektywie zgoda na przyjęcie jarzma przychodzi o wiele łatwiej.

Panie Jezu Chryste, Ty widzisz, jak bardzo boję się zmarnować życie na rzeczy nieważne, niepotrzebne, niekonieczne. Naucz mnie ofiarowywać swój wysiłek dla królestwa niebieskiego. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

www.edycja.plRozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022

o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła