Czytania

Strona główna Czytania

ŚRODA II TYGODNIA ADWENTU


PIERWSZE CZYTANIE (Iz 40, 25-31)

Bóg dodaje mocy zmęczonemu

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

«Z kim moglibyście Mnie porównać, tak żeby Mi dorównał?» – mówi Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? – Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie wymknie.
Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: «Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo moje przez Boga pominięte?». Czy nie wiesz tego? Czy nie słyszałeś? Pan – to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. On daje siłę zmęczonemu i pomnaża moc bezsilnego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się, słabnąc, młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 103, 1-2, 3-4, 8.10)

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.

Błogosław, duszo moja, Pana *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.

On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.

Miłosierny jest Pan i łaskawy *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić,
błogosławieni, którzy są gotowi wyjść Mu na spotkanie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 11, 28-30)

Chrystus pokrzepia utrudzonych

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.

Jezus przemówił tymi słowami: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

„Uczcie się ode Mnie!”

Jedną z konsekwencji grzechu pierworodnego jest pragnienie odrzucenia wszystkiego, co sprawia jakikolwiek trud, co jest ciężkie i męczące, a szukanie tego, co daje natychmiastową przyjemność zmysłową lub emocjonalną. W takiej perspektywie prawo Boże, przykazania, jest postrzegane przez człowieka jako największy ciężar. To przekonanie nie wynika z jakichś obiektywnych czynników, ale jest owocem pychy człowieka, jego nieposłuszeństwa Bogu. Dlatego Jezus, nie zmieniając żadnego z przykazań, ukazuje drogę ich wypełnienia – uczenie się od Niego pokory i łagodności. To te postawy dają człowiekowi radość niesienia jarzma i ukazują lekkość ciężaru wierności prawu Boga.

Panie Jezu, chcę być Twoim uczniem. Chcę każdego dnia uczyć się od Ciebie pokory serca i łagodności, aby przy Tobie odnaleźć ukojenie dla mojej duszy.

www.edycja.plRozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2025

ks. Maciej Warowny
Edycja Świętego Pawła