PIĄTEK XXVII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Ga 3, 7-14)
Abraham ojcem wierzących
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Zrozumiejcie, że ci, którzy polegają na wierze, ci są synami Abrahama. I stąd Pismo, widząc, że w przyszłości Bóg dzięki wierze będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: «W tobie będą błogosławione wszystkie narody». I dlatego ci, którzy żyją dzięki wierze, mają uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze.
Natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach wymaganych przez Prawo, ciąży przekleństwo. Napisane jest bowiem: «Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wytrwale wszystkiego, co nakazuje wykonać Księga Prawa». A że w Prawie nikt nie osiąga usprawiedliwienia przed Bogiem, wynika stąd, że «sprawiedliwy żyć będzie dzięki wierze». Prawo zaś nie uwzględnia wiary, lecz mówi: «Kto wypełnia przepisy, dzięki nim żyć będzie».
Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił – stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: «Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie» – aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 111 (110), 1b-2. 3-4. 5-6)
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Albo: Alleluja.
Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu, *
a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, *
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Dał pokarm bogobojnym, *
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich, *
oddając im posiadłości pogan.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 12, 31b-32)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony,
a Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 11, 15-26)
Walka Chrystusa ze złym duchem
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy Jezus wyrzucał złego ducha, niektórzy z tłumu rzekli: «Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy». Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba.
On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i Szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.
Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, to zabierze całą broń jego, na której polegał, i rozda jego łupy.
Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza.
Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”. Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze siedmiu innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Ga 3, 7-14)
Abraham ojcem wierzących
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Zrozumiejcie, że ci, którzy polegają na wierze, ci są synami Abrahama. I stąd Pismo, widząc, że w przyszłości Bóg dzięki wierze będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: «W tobie będą błogosławione wszystkie narody». I dlatego ci, którzy żyją dzięki wierze, mają uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze.
Natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach wymaganych przez Prawo, ciąży przekleństwo. Napisane jest bowiem: «Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wytrwale wszystkiego, co nakazuje wykonać Księga Prawa». A że w Prawie nikt nie osiąga usprawiedliwienia przed Bogiem, wynika stąd, że «sprawiedliwy żyć będzie dzięki wierze». Prawo zaś nie uwzględnia wiary, lecz mówi: «Kto wypełnia przepisy, dzięki nim żyć będzie».
Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił – stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: «Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie» – aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 111 (110), 1b-2. 3-4. 5-6)
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Albo: Alleluja.
Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu, *
a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, *
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Dał pokarm bogobojnym, *
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich, *
oddając im posiadłości pogan.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 12, 31b-32)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony,
a Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 11, 15-26)
Walka Chrystusa ze złym duchem
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy Jezus wyrzucał złego ducha, niektórzy z tłumu rzekli: «Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy». Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba.
On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i Szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.
Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, to zabierze całą broń jego, na której polegał, i rozda jego łupy.
Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza.
Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”. Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze siedmiu innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Zbawiciel pragnie być blisko nas
Pokój wewnętrzny i jedność są zawsze dziełem Boga. Spójrzmy dziś na swoje serce. Czy jest w nas zgoda i ład, czy może wciąż jeszcze chaos i brak harmonii? Na tyle, na ile potrafimy, oddajmy Bogu cały nieporządek swojego życia. Popatrzmy na tłum ludzi, którzy wobec wielkich znaków Jezusa wykazują się podejrzliwością. Usłyszmy rozmowę, jaką Jezus podejmuje z tłumem. On przychodzi z miłością i troską, a odbierany jest zupełnie inaczej. Przypomnijmy sobie własny proces wychodzenia z jakiegoś grzechu. Zawsze jest to przecież taki sam proces: oczyszczanie wnętrza, które udowodnić ma człowiekowi, że gotów jest na przyjęcie Najwyższego. Jak trudno jest jednak pamiętać, że zranieni grzechem pierworodnym wciąż mylimy dobro ze złem i wciąż wpuszczamy do swoich dusz kłamcę, wilka w owczej skórze, który wchodzi, by nas skrzywdzić. Jedyną nadzieją jest ufne powierzenie się Zbawicielowi, który – narodzony w stajni – wcale nie oczekuje wnętrza wysprzątanego i nieskalanego. Zna nasz duchowy bałagan i godzi się w nim zamieszkać. Bo pragnie być blisko człowieka w całej jego biedzie i w całym jego pięknie.
Panie Jezu Chryste, Ty jesteś moją jedyną nadzieją. Powierzam Ci dziś całą swoją biedę, zamieszkaj w moim sercu. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022
o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Zbawiciel pragnie być blisko nas
Pokój wewnętrzny i jedność są zawsze dziełem Boga. Spójrzmy dziś na swoje serce. Czy jest w nas zgoda i ład, czy może wciąż jeszcze chaos i brak harmonii? Na tyle, na ile potrafimy, oddajmy Bogu cały nieporządek swojego życia. Popatrzmy na tłum ludzi, którzy wobec wielkich znaków Jezusa wykazują się podejrzliwością. Usłyszmy rozmowę, jaką Jezus podejmuje z tłumem. On przychodzi z miłością i troską, a odbierany jest zupełnie inaczej. Przypomnijmy sobie własny proces wychodzenia z jakiegoś grzechu. Zawsze jest to przecież taki sam proces: oczyszczanie wnętrza, które udowodnić ma człowiekowi, że gotów jest na przyjęcie Najwyższego. Jak trudno jest jednak pamiętać, że zranieni grzechem pierworodnym wciąż mylimy dobro ze złem i wciąż wpuszczamy do swoich dusz kłamcę, wilka w owczej skórze, który wchodzi, by nas skrzywdzić. Jedyną nadzieją jest ufne powierzenie się Zbawicielowi, który – narodzony w stajni – wcale nie oczekuje wnętrza wysprzątanego i nieskalanego. Zna nasz duchowy bałagan i godzi się w nim zamieszkać. Bo pragnie być blisko człowieka w całej jego biedzie i w całym jego pięknie.
Panie Jezu Chryste, Ty jesteś moją jedyną nadzieją. Powierzam Ci dziś całą swoją biedę, zamieszkaj w moim sercu. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła