ŚRODA XVIII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 31, 1-7)
Obietnica odbudowy Izraela
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
«W owych czasach – mówi Pan – będę Bogiem dla wszystkich pokoleń Izraela, one zaś będą moim narodem».
Tak mówi Pan: «Znajdzie łaskę na pustyni naród, co wyszedł cało spod miecza; Izrael pójdzie do miejsca swego odpoczynku. Pan się mu ukaże z daleka: Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też podtrzymywałem dla ciebie łaskawość. Znowu cię zbuduję i będziesz odbudowana, Dziewico-Izraelu! Przyozdobisz się znów swymi bębenkami i zaczniesz tańce pełne wesela. Będziesz znów sadzić winnice na wzgórzach Samarii; uprawiający będą sadzić i zbierać. Nadejdzie bowiem dzień, kiedy strażnicy znów zawołają na wzgórzach Efraima: Wstańcie, wstąpmy na Syjon, do Pana, Boga naszego!»
Tak bowiem mówi Pan: «Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów! Głoście, wychwalajcie i mówcie: Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela!»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Jr 31, 10. 11-12b. 13)
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego, *
głoście je na wyspach odległych i mówcie:
«Ten, który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi *
i będzie nad nim czuwał jak pasterz nad swym stadem».
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Pan bowiem uwolni Jakuba, *
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu *
i rozradują się błogosławieństwem Pana.
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Wtedy dziewica rozweseli się w tańcu *
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość, *
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 7, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 15, 21-28)
Wiara niewiasty kananejskiej
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 31, 1-7)
Obietnica odbudowy Izraela
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
«W owych czasach – mówi Pan – będę Bogiem dla wszystkich pokoleń Izraela, one zaś będą moim narodem».
Tak mówi Pan: «Znajdzie łaskę na pustyni naród, co wyszedł cało spod miecza; Izrael pójdzie do miejsca swego odpoczynku. Pan się mu ukaże z daleka: Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też podtrzymywałem dla ciebie łaskawość. Znowu cię zbuduję i będziesz odbudowana, Dziewico-Izraelu! Przyozdobisz się znów swymi bębenkami i zaczniesz tańce pełne wesela. Będziesz znów sadzić winnice na wzgórzach Samarii; uprawiający będą sadzić i zbierać. Nadejdzie bowiem dzień, kiedy strażnicy znów zawołają na wzgórzach Efraima: Wstańcie, wstąpmy na Syjon, do Pana, Boga naszego!»
Tak bowiem mówi Pan: «Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów! Głoście, wychwalajcie i mówcie: Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela!»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Jr 31, 10. 11-12b. 13)
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego, *
głoście je na wyspach odległych i mówcie:
«Ten, który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi *
i będzie nad nim czuwał jak pasterz nad swym stadem».
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Pan bowiem uwolni Jakuba, *
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu *
i rozradują się błogosławieństwem Pana.
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Wtedy dziewica rozweseli się w tańcu *
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość, *
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 7, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 15, 21-28)
Wiara niewiasty kananejskiej
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Bóg nigdy nie upokarza
Spotkanie Jezusa z kobietą kananejską można by uznać za niezwykle upokarzające dla tej zdesperowanej matki, która tak wytrwale prosiła o pomoc dla swojej córki. Wobec zdystansowanej postawy Jezusa zdecydowała się przecież nazwać siebie psem. Czy o to chodziło Jezusowi? Czy rzeczywiście chciał ją upokorzyć? Nie, nie chciał odebrać jej godności. Chciał tylko – albo aż – sprawdzić jej wiarę. Wiara bowiem wywołuje w nas pokorę, wiara uczy nas, jak jesteśmy malutcy przed obliczem Boga. I ta sama wiara każe nam – prochowi ziemi – zwracać się z ufnością do Boga samego, szczególnie wtedy, gdy ogarnia nas desperacja. Trzeba bowiem wielkiej wiary, by prosić o rzeczy, które są po ludzku niemożliwe. Jezus dostrzega tę wiarę, bo zna całą prawdę o sercu człowieka.
Panie Jezu Chryste, szczenięta zjadają resztki, które spadają ze stołu ich panów. Proszę Cię jak dziecko Boże – nakarm mnie obficie darami swojego serca. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022
o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Bóg nigdy nie upokarza
Spotkanie Jezusa z kobietą kananejską można by uznać za niezwykle upokarzające dla tej zdesperowanej matki, która tak wytrwale prosiła o pomoc dla swojej córki. Wobec zdystansowanej postawy Jezusa zdecydowała się przecież nazwać siebie psem. Czy o to chodziło Jezusowi? Czy rzeczywiście chciał ją upokorzyć? Nie, nie chciał odebrać jej godności. Chciał tylko – albo aż – sprawdzić jej wiarę. Wiara bowiem wywołuje w nas pokorę, wiara uczy nas, jak jesteśmy malutcy przed obliczem Boga. I ta sama wiara każe nam – prochowi ziemi – zwracać się z ufnością do Boga samego, szczególnie wtedy, gdy ogarnia nas desperacja. Trzeba bowiem wielkiej wiary, by prosić o rzeczy, które są po ludzku niemożliwe. Jezus dostrzega tę wiarę, bo zna całą prawdę o sercu człowieka.
Panie Jezu Chryste, szczenięta zjadają resztki, które spadają ze stołu ich panów. Proszę Cię jak dziecko Boże – nakarm mnie obficie darami swojego serca. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła