Czytania

Strona główna Czytania

WTOREK XXXII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I


PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 2, 23 – 3, 9)

Nieśmiertelność sprawiedliwych

Czytanie z Księgi Mądrości

Do nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka – uczynił go obrazem swej własnej wieczności. A śmierć weszła w świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.
A dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zgon ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności.
Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Wypróbował ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę. W dzień nawiedzenia ich przez Boga zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po ściernisku. Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan królować będzie nad nimi na wieki.
Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali, łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 34 (33), 2-3. 16-17. 18-19)

Refren: Po wieczne czasy będę chwalił Pana.

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem, *
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Refren: Po wieczne czasy będę chwalił Pana.

Oczy Pana zwrócone na sprawiedliwych, *
uszy Jego otwarte na ich wołanie.
Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, *
by pamięć o nich wymazać z ziemi.

Refren: Po wieczne czasy będę chwalił Pana.

Pan słyszy wołających o pomoc *
i ratuje ich od wszelkiej udręki.
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, *
ocala upadłych na duchu.

Refren: Po wieczne czasy będę chwalił Pana.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 23)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Łk 17, 7-10)

Słudzy nieużyteczni jesteśmy

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział:
«Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

Nieużyteczny czy interesowny?

Kiedyś nastąpi dzień, gdy staniemy przed Panem i powiemy: „Zachowywałem wszystkie Twoje prawa, nie uczyniłem nic złego, nie dopuściłem się żadnej niesprawiedliwości i żadnego przestępstwa. Panie, moje ręce są czyste”. To jednak nie wystarczy. Zrobić swoje i odejść, jak nieużyteczny sługa, to po ludzku bardzo trudne. Pracujemy, staramy się, oczekując rekompensaty za wyrzeczenia. Nie tylko na tym polega nasza wiara, by walczyć ze złem, ale by wierzyć i żyć dobrze, spełniając uczynki miłosierdzia. Czyńmy dobro, a zło zniknie. Jezus uczy, że nasza wiara jest tym, co w nas jest najcenniejsze. Od jej jakości zależy także jakość naszego życia. Każda nasza słabość, nawet jeśli jest wielka, nie powinna oddalać nas od Boga, ale także we własnym grzechu powinniśmy widzieć miłość Tego, który nas stworzył.

Panie Jezu, naucz mnie służyć bez oczekiwania na wdzięczność i podziw. Niech moją nagrodą będzie radość tych, dla których się trudzę. Chcę również dla Ciebie żyć dobrze, aby się Tobie podobać, niczego w zamian nie oczekując. Amen.

www.edycja.plRozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023

ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła