Czytania

Strona główna Czytania

WTOREK XXXIV TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II


PIERWSZE CZYTANIE (Ap 14, 14-20)

Sąd ostateczny jako żniwo i winobranie

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem: oto biały obłok – a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego, miał złoty wieniec na głowie i w ręku ostry sierp.
I wyszedł inny anioł ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku: «Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!» A Siedzący na obłoku rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta. I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, i on miał ostry sierp.
I wyszedł inny anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem, i donośnie zawołał do trzymającego ostry sierp: «Zapuść Twój ostry sierp i poobcinaj grona winorośli ziemi, bo jagody jej dojrzały!» I rzucił anioł swój sierp na ziemię, i obrał z gron winorośl ziemi, i wrzucił je do tłoczni Bożego gniewu – ogromnej. I wydeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni krew wytrysnęła aż po wędzidła koni na odległość tysiąca i sześciuset stadiów.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 96 (95), 10. 11-12. 13)

Refren: Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię.

Głoście wśród ludów, *
że Pan jest królem.
On świat tak utwierdził, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Refren: Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Refren: Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według swej prawdy.

Refren: Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ap 2, 10c)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bądź wierny aż do śmierci,
a dam ci wieniec życia.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Łk 21, 5-11)

Zapowiedź zburzenia świątyni

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».
Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?»
Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».
Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie».

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

Obietnica przynosząca spokój

Jezus obiecuje nam, że to wszystko się skończy. Mówi: Nastaną dni… nie trwóżcie się. Myślicie, że ten świat trwa za długo? Że to mizerne, mozolne budowanie kolejnych piramid trwa za długo? Chcielibyście końca? Bóg nam obiecuje, że przyjdzie koniec. Ten świat – z całą obłudą, z całym cierpieniem i tą udręką – się skończy. I nadejdzie ziemia nowa i nowe niebo: Jego królestwo miłości i łaski, w którym poznawać będziemy to, co dobre, piękne i prawdziwe zupełnie wprost, twarzą w twarz, nie jak w zwierciadle. Oto obietnica, która jako jedyna może uspokoić skołatane ludzkie serca.

Panie Jezu Chryste, niech wypełni się Twoja obietnica i uspokoi moje skołatane serce. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

www.edycja.plRozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022

o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła