ŚRODA XXXII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I


PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 6, 1-11)

Mądrość konieczna dla władców

Czytanie z Księgi Mądrości

Słuchajcie, królowie, i zrozumcie, nauczcie się, sędziowie ziemskich rubieży! Nakłońcie ucha, wy, co nad wieloma panujecie i chlubicie się mnogością narodów, bo od Pana otrzymaliście władzę, od Najwyższego panowanie: On zbada uczynki wasze i zamysły wasze rozsądzi. Będąc bowiem sługami Jego królestwa, nie sądziliście uczciwie ani prawa nie przestrzegaliście, ani nie poszliście za wolą Boga, przeto groźnie i rychło natrze On na was, będzie bowiem sąd nieubłagany nad panującymi.
Najmniejszy doznaje miłosiernego przebaczenia, ale mocarzy czeka mocne dochodzenie. Władca wszechrzeczy nie ulęknie się nikogo ani nie będzie zważał na wielkość. On bowiem stworzył małego i wielkiego i jednakowo o wszystkich się troszczy, ale możnym grozi surowe badanie.
Do was więc zwracam się, władcy, byście się nauczyli mądrości i nie upadli. Bo ci, co świętości święcie przestrzegają, dostąpią uświęcenia, a którzy się tego nauczyli, ci znajdą słowa obrony. Pożądajcie więc słów moich, pragnijcie, a znajdziecie naukę.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 82 (81), 3-4. 6-7)

Refren: Powstań, o Boże, osądź Twoją ziemię.

«Ujmijcie się za sierotą i uciśnionym, *
oddajcie sprawiedliwość ubogim i nieszczęśliwym.
Uwolnijcie uciśnionego i nędzarza, *
wyrwijcie go z rąk występnych».

Refren: Powstań, o Boże, osądź Twoją ziemię

Rzekłem: «Jesteście bogami, *
jesteście wszyscy synami Najwyższego.
Lecz wy pomrzecie jak ludzie, *
poupadacie wszyscy jak książęta».

Refren: Powstań, o Boże, osądź Twoją ziemię


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 1 Tes 5, 18)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Za wszystko dziękujcie Bogu,
taka jest bowiem wola Boża względem was w Jezusie Chrystusie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Łk 17, 11-19)

Niewdzięczność uzdrowionych z trądu

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei.
Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.
Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin.
Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Dostrzec łaskę

Dziesięciu chorych woła o miłosierdzie, o ratunek z choroby, w której poza dolegliwościami fizycznymi, powolnie prowadzącymi do śmierci, drugą straszną uciążliwością było napiętnowanie i wykluczenie społeczne. Zewnętrznym znakiem uzdrawiającej mocy Jezusa jest poddanie się procedurze weryfikacji uzdrowienia, przewidzianej przez żydowskie Prawo. Chorzy, udając się do kapłanów, są posłuszni, a ich posłuszeństwo uprzedza uzdrowienie, w posłuszeństwie bowiem kryje się wiara w moc Jezusa. Paradoks tkwi w fakcie, że tylko jeden z nich jest w stanie wielbić Boga za tak cudowne uzdrowienie. Czyżby reszta uważała, że taka łaska im się należała?

Otwieraj nieustannie moje oczy, Panie, abym dostrzegał Twoją miłość w swoim życiu, abym potrafił Cię wielbić za wszystko, co dla mnie czynisz.

Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2025

ks. Maciej Warowny
Edycja Świętego Pawła