Czytania

Strona główna Czytania

SOBOTA XXXII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I


PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 18, 14-16; 19, 6-9)

Medytacja o nocy paschalnej

Czytanie z Księgi Mądrości

Gdy głęboka cisza ogarniała wszystko, a noc w swoim biegu dosięgała połowy, wszechmocne Twe słowo z nieba, z królewskiej stolicy, jak srogi wojownik runęło pośrodku zatraconej ziemi, jako miecz ostry niosąc Twój nieodwołalny rozkaz. I stanąwszy, napełniło wszystko śmiercią; nieba dotykało, a zstąpiło na ziemię.
Całe stworzenie znów w swej naturze podlegało przekształceniu, powolne Twoim rozkazom, by dzieci Twe zachować bez szkody.
Obłok ocieniający obóz i suchy ląd ujrzano, jak się wynurzał z wody poprzednio stojącej: droga bez przeszkód – Morze Czerwone i pole zielone – z burzliwej głębiny. Przeszli tędy wszyscy, których chroniła Twa ręka, ujrzawszy cuda godne podziwu. Byli jak konie na pastwisku i jak baranki brykali, wielbiąc Ciebie, Panie, który ich wybawiłeś.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 105 (104), 2-3. 36-37. 42-43)

Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
Albo: Alleluja.

Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy, *
rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem, *
niech się weseli serce szukających Pana.

Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.

Pobił wszystkich pierworodnych ich kraju, *
cały kwiat ich potęgi.
A lud swój wyprowadził ze srebrem i złotem *
i nikt nie był słaby w jego pokoleniach.

Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.

Pamiętał bowiem o swym świętym słowie *
danym Abrahamowi, swojemu słudze.
I wyprowadził lud swój wśród radości, *
z weselem swoich wybranych.

Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Tes 2, 14)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Łk 18, 1-8)

Wytrwałość w modlitwie

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.
W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!” Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie nachodziła mnie bez końca i nie zadręczała mnie”».
I Pan dodał: «Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

Bóg nie jest niesprawiedliwy

Na drodze naszej wiary wielokrotnie potykamy się o problem dobroci Boga. Nawet jeśli nasze usta milczą, to i tak w sercu pojawiają się oskarżenia, wynikające przede wszystkim z dwóch głównych kierunków myślenia: Bóg nie jest dobry, bo pozwala na cierpienie człowieka, zwłaszcza niewinnego, oraz nie wysłuchuje naszych modlitw w najsłuszniejszych sprawach. Chyba każdy spotkał kogoś, zwłaszcza wśród osób młodych, kto twierdził, że stracił wiarę, bo Bóg nie wysłuchał jego modlitwy. A Pan nie boi się porównania siebie do niesprawiedliwego sędziego, lecz domaga się wytrwałości. Skoro ten, kogo uznajemy za niesprawiedliwego, przyszedł z pomocą, to tym bardziej Bóg, który jest miłosiernym Ojcem.

Panie, proszę Cię o wytrwałość wdowy w wołaniu do Ciebie, a kiedy jestem zniechęcony do modlitwy, niech mnie przepełnia ufność, że tylko Ty prawdziwie weźmiesz mnie w obronę.

www.edycja.plRozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2025

ks. Maciej Warowny
Edycja Świętego Pawła