SOBOTA XIII TYGODNIA ZWYKŁĘGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 27, 1-5. 15-29)
Jakub otrzymuje błogosławieństwo przeznaczone dla Ezawa
Czytanie z Księgi Rodzaju
Gdy Izaak zestarzał się i jego oczy stały się tak słabe, że już niedowidział, zawołał na Ezawa, swego starszego syna: «Synu mój!». A kiedy ten odezwał się: «Jestem», Izaak rzekł: «Oto zestarzałem się i nie znam dnia mojej śmierci. Weź więc teraz przybory myśliwskie, twój kołczan i łuk, idź na łowy i upoluj coś dla mnie. Potem przyrządź mi smaczną potrawę, jaką lubię, podaj mi ją, abym jadł i abym ci pobłogosławił, zanim umrę».
Rebeka słyszała, co Izaak mówił do swego syna, Ezawa. Gdy więc Ezaw poszedł już na łowy, aby przynieść coś z upolowanej zwierzyny, Rebeka wzięła szaty Ezawa, swego starszego syna, najlepsze, jakie miała u siebie, ubrała w nie Jakuba, swojego młodszego syna, i skórkami koźląt owinęła mu ręce i nieowłosioną szyję. Po czym dała Jakubowi ową smaczną potrawę, którą przygotowała, i chleb.
Jakub, wszedłszy do swego ojca, rzekł: «Ojcze mój!». A Izaak na to: «Słyszę; który ty jesteś, synu mój?». Odpowiedział Jakub ojcu: «Jestem Ezaw, twój syn pierworodny. Uczyniłem, jak mi poleciłeś. Podnieś się, siądź i zjedz potrawę z upolowanej przeze mnie zwierzyny, i pobłogosław mi!». Izaak rzekł do syna: «Jakże tak szybko mogłeś coś upolować, mój synu?». A Jakub na to: «Pan, Bóg twój, sprawił, że tak mi się właśnie trafiło».
Wtedy Izaak rzekł do Jakuba: «Zbliż się, abym dotknąwszy ciebie, mógł się upewnić, czy to mój syn Ezaw, czy nie». Jakub przybliżył się do swego ojca Izaaka, a ten dotknąwszy go, rzekł: «Głos jest głosem Jakuba, ale ręce – rękami Ezawa!». Nie rozpoznał jednak Jakuba, gdyż jego ręce były owłosione jak ręce Ezawa. A mając udzielić mu błogosławieństwa, zapytał go jeszcze: «Ty jesteś syn mój, Ezaw?». Jakub odpowiedział: «Ja jestem».
Rzekł więc Izaak: «Podaj mi, abym zjadł to, co upolowałeś, synu mój, i abym ci sam pobłogosławił». Jakub podał mu i on jadł. Przyniósł mu też i wina, a on pił. A potem jego ojciec Izaak rzekł do niego: «Zbliż się i pocałuj mnie, mój synu!». Jakub zbliżył się i pocałował go. Gdy Izaak poczuł woń jego szat, dając mu błogosławieństwo, mówił:
«Oto woń mego syna jak woń pola, które pobłogosławił Pan!
Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi, obfitości zboża i moszczu winnego.
Niechaj ci służą ludy i niech ci pokłon oddają narody.
Bądź panem twoich braci i niech ci pokłon oddają synowie twej matki!
Każdy, kto będzie ci złorzeczył, niech będzie przeklęty.
Każdy, kto będzie cię błogosławił, niech będzie błogosławiony!».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 135, 1-2. 3-4. 5-6)
Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Albo: Alleluja.
Chwalcie imię Pana, *
chwalcie Pańscy słudzy,
wy, którzy stoicie w domu Pana, *
na dziedzińcach domu Boga naszego.
Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Chwalcie Pana, bo Pan jest dobry, *
śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.
Pan bowiem wybrał sobie Jakuba, *
na własność wyłączną wybrał Izraela.
Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Wiem, że Pan jest wielki, *
że nasz Pan jest nad wszystkimi bogami.
Cokolwiek spodoba się Panu, †
uczyni na niebie i na ziemi, *
na morzu i na wszystkich głębinach.
Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 9, 14-17)
Nie można stosować zwyczajów Starego Przymierza do Nowego
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?».
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.
Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 27, 1-5. 15-29)
Jakub otrzymuje błogosławieństwo przeznaczone dla Ezawa
Czytanie z Księgi Rodzaju
Gdy Izaak zestarzał się i jego oczy stały się tak słabe, że już niedowidział, zawołał na Ezawa, swego starszego syna: «Synu mój!». A kiedy ten odezwał się: «Jestem», Izaak rzekł: «Oto zestarzałem się i nie znam dnia mojej śmierci. Weź więc teraz przybory myśliwskie, twój kołczan i łuk, idź na łowy i upoluj coś dla mnie. Potem przyrządź mi smaczną potrawę, jaką lubię, podaj mi ją, abym jadł i abym ci pobłogosławił, zanim umrę».
Rebeka słyszała, co Izaak mówił do swego syna, Ezawa. Gdy więc Ezaw poszedł już na łowy, aby przynieść coś z upolowanej zwierzyny, Rebeka wzięła szaty Ezawa, swego starszego syna, najlepsze, jakie miała u siebie, ubrała w nie Jakuba, swojego młodszego syna, i skórkami koźląt owinęła mu ręce i nieowłosioną szyję. Po czym dała Jakubowi ową smaczną potrawę, którą przygotowała, i chleb.
Jakub, wszedłszy do swego ojca, rzekł: «Ojcze mój!». A Izaak na to: «Słyszę; który ty jesteś, synu mój?». Odpowiedział Jakub ojcu: «Jestem Ezaw, twój syn pierworodny. Uczyniłem, jak mi poleciłeś. Podnieś się, siądź i zjedz potrawę z upolowanej przeze mnie zwierzyny, i pobłogosław mi!». Izaak rzekł do syna: «Jakże tak szybko mogłeś coś upolować, mój synu?». A Jakub na to: «Pan, Bóg twój, sprawił, że tak mi się właśnie trafiło».
Wtedy Izaak rzekł do Jakuba: «Zbliż się, abym dotknąwszy ciebie, mógł się upewnić, czy to mój syn Ezaw, czy nie». Jakub przybliżył się do swego ojca Izaaka, a ten dotknąwszy go, rzekł: «Głos jest głosem Jakuba, ale ręce – rękami Ezawa!». Nie rozpoznał jednak Jakuba, gdyż jego ręce były owłosione jak ręce Ezawa. A mając udzielić mu błogosławieństwa, zapytał go jeszcze: «Ty jesteś syn mój, Ezaw?». Jakub odpowiedział: «Ja jestem».
Rzekł więc Izaak: «Podaj mi, abym zjadł to, co upolowałeś, synu mój, i abym ci sam pobłogosławił». Jakub podał mu i on jadł. Przyniósł mu też i wina, a on pił. A potem jego ojciec Izaak rzekł do niego: «Zbliż się i pocałuj mnie, mój synu!». Jakub zbliżył się i pocałował go. Gdy Izaak poczuł woń jego szat, dając mu błogosławieństwo, mówił:
«Oto woń mego syna jak woń pola, które pobłogosławił Pan!
Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi, obfitości zboża i moszczu winnego.
Niechaj ci służą ludy i niech ci pokłon oddają narody.
Bądź panem twoich braci i niech ci pokłon oddają synowie twej matki!
Każdy, kto będzie ci złorzeczył, niech będzie przeklęty.
Każdy, kto będzie cię błogosławił, niech będzie błogosławiony!».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 135, 1-2. 3-4. 5-6)
Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Albo: Alleluja.
Chwalcie imię Pana, *
chwalcie Pańscy słudzy,
wy, którzy stoicie w domu Pana, *
na dziedzińcach domu Boga naszego.
Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Chwalcie Pana, bo Pan jest dobry, *
śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.
Pan bowiem wybrał sobie Jakuba, *
na własność wyłączną wybrał Izraela.
Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Wiem, że Pan jest wielki, *
że nasz Pan jest nad wszystkimi bogami.
Cokolwiek spodoba się Panu, †
uczyni na niebie i na ziemi, *
na morzu i na wszystkich głębinach.
Refren: Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 9, 14-17)
Nie można stosować zwyczajów Starego Przymierza do Nowego
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?».
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.
Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Post nie jest na pokaz
Post ma o wiele głębszy wymiar niż tylko rezygnowanie z przyjemności. Ze szkodą dla siebie ograniczyliśmy go jedynie do zewnętrznych praktyk ilościowo-jakościowych. Post w rozumieniu faryzeuszy i uczniów Jana Chrzciciela miał być bardzo radykalny. Niektórzy nie pili wody nawet dwa dni w tygodniu oraz rezygnowali na przykład z codziennego mycia twarzy lub z czegoś, co wtedy było przyjemnością, jak namaszczanie głowy olejkiem. Jezus zwraca uwagę na inny aspekt rozumienia postu: to nie praktyki są ważne, ale przeżycia duchowe. Czy goście weselni mogą się smucić, kiedy pan młody jest z nimi? Post nie może być na pokaz: „Gdy ty pościsz, namaść głowę olejkiem i umyj twarz, aby nie ludzie widzieli, że pościsz, tylko twój Ojciec” (Mt 6, 17-18). Kiedy powinniśmy pościć? Gdy utracimy Jezusa, Jego łaskę w wyniku grzesznego postępowania. To jest odpowiedni czas.
Panie Jezu, wiem, jak trudno jest mi zrezygnować z tego, co jest powodem moich upadków, korzeniem grzechów. Oświeć mnie światłem łaski, abym stanął w prawdzie o samym sobie. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Post nie jest na pokaz
Post ma o wiele głębszy wymiar niż tylko rezygnowanie z przyjemności. Ze szkodą dla siebie ograniczyliśmy go jedynie do zewnętrznych praktyk ilościowo-jakościowych. Post w rozumieniu faryzeuszy i uczniów Jana Chrzciciela miał być bardzo radykalny. Niektórzy nie pili wody nawet dwa dni w tygodniu oraz rezygnowali na przykład z codziennego mycia twarzy lub z czegoś, co wtedy było przyjemnością, jak namaszczanie głowy olejkiem. Jezus zwraca uwagę na inny aspekt rozumienia postu: to nie praktyki są ważne, ale przeżycia duchowe. Czy goście weselni mogą się smucić, kiedy pan młody jest z nimi? Post nie może być na pokaz: „Gdy ty pościsz, namaść głowę olejkiem i umyj twarz, aby nie ludzie widzieli, że pościsz, tylko twój Ojciec” (Mt 6, 17-18). Kiedy powinniśmy pościć? Gdy utracimy Jezusa, Jego łaskę w wyniku grzesznego postępowania. To jest odpowiedni czas.
Panie Jezu, wiem, jak trudno jest mi zrezygnować z tego, co jest powodem moich upadków, korzeniem grzechów. Oświeć mnie światłem łaski, abym stanął w prawdzie o samym sobie. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła